Mellany

“Dit hoeft van mij niet meer.”

Zeg ik tegen mijn vriend. We zitten op zijn kamer en hebben net gegeten. Zo’n typische studentenkamer: een bureau met groot scherm (dit is ook de ‘tv’), een wastafel, kast, bed, spiegel en that’s it.

Hij kijkt me aan en vraagt: “Wat bedoel je?”

“Het leven hoeft niet meer.” Zeg ik. “Ik ben op, klaar.”

Een gesprek van ongeveer 13 jaar geleden. 2011, ik ben een promovendus in mijn eerste jaar en ik onderzoek een nieuwe manier om biomaterialen te maken in het laboratorium.

Van altijd een van de slimsten, bevond ik mij plotseling in een omgeving waar ik niet langer de slimste was. Het werk was complex en mijn perfectionistische kant had het zwaar.

Dit werd steeds erger totdat ik uiteindelijk bevroor.

Ik voelde me mislukt en begon aan alles te twijfelen.

Naar buiten toe hield ik me groot, met een glimlach op mijn gezicht, want zo hoorde het, dit was normaal, natuurlijk was het zwaar.

En toen kwam die gedachte. Een gedachte die je niet zomaar uitspreekt, waar ik zelf ook erg van schrok.

Ik voelde me nog kleiner worden.

Ik had geen eigenwaarde of zelfvertrouwen, geen geloof in het leven.

Toch was dit voor mij de gedachte die me wakker schudde.

Ik dacht het wel, maar wilde er niet echt een einde aan maken.

Dat voelde ik ook!

Ik vond de moed om dit met mijn vriend (nu man) te delen, hulp te zoeken en een traject van psychotherapie in te gaan.

De gedachte “Het leven hoeft niet meer”

heb ik omgezet in

“DIT leven hoeft niet meer.”


Dit was een keerpunt in mijn leven, want ik ben het echt anders gaan doen.

Ik heb me leren uitspreken, zocht hulp, kwam weer in verbinding met mezelf en wat ik wél wilde doen.

Uiteindelijk ben ik na 2 jaar therapie op eigen benen doorgegaan en heb ik nog veel meer geleerd over het lichaam, mindset en verbinden.

De belangrijkste inzichten en lessen van deze periode deel ik graag met jullie.
1. Door mijn diepste angsten en gedachten te delen, ontdekte ik dat echte kracht ligt in het tonen van kwetsbaarheid en het zoeken van hulp. Het opent deuren naar genezing en groei.
2. Het vragen om hulp was voor mij een enorme stap. Het gaf me de steun en begeleiding die ik nodig had om mijn leven weer op de rails te krijgen en mijn pad te herdefiniëren.
3. Ik leerde dat het oké is om fouten te maken en niet perfect te zijn. Het loslaten van perfectionisme heeft me bevrijd en me in staat gesteld om met meer compassie naar mezelf te kijken.
4. Ik heb geleerd om beter voor mezelf te zorgen en zelfliefde te cultiveren. Dit heeft me geholpen om een gezonder en gelukkiger leven te leiden.

En als kers op de taart:

Deze ervaring is het zaadje geweest voor de oprichting van Move your Senses, mijn eigen bedrijf.

Mijn droom.

Ik help nu anderen om ook hun innerlijke kracht en verbinding te vinden en hun leven te transformeren.

Mijn verhaal is een herinnering dat we altijd de kracht hebben om te veranderen en een nieuw pad in te slaan, zelfs op onze donkerste momenten.